از من بی خبر چه می طلبی

سوختم خشک و تر چه می طلبی

گر چه شهباز معرفت بودم

ریختم بال و پر چه می طلبی

در دو عالم ز هرچه بود و نبود

بگسستم دگر چه می طلبی

مانده ام همچو گوی در ره تو

گم شده پا و سر چه می طلبی

من آشفته را ز عشق رخت

هر دم آشفته تر چه می طلبی

پیش طرف کلاه گوشهٔ تو

کرده ام جان کمر چه می طلبی

گفته ای درد تو همی طلبم

درد ازین بیشتر چه می طلبی

با دلی پر ز درد تو شب و روز

شده ام نوحه گر چه می طلبی

بی خبر مانده ام ز مستی عشق

هستت آخر خبر چه می طلبی

پرده برگیر و بیش ازین آخر

پردهٔ من مدر چه می طلبی

چند باشم نه دل نه جان بی تو

راندهٔ در بدر چه می طلبی

بی تو عطار را روا نبود

خون گرفته جگر چه می طلبی